امروز با یکی از دوستان یک بحثی رو داشتیم در مورد سهمیه بندی بنزین و یارانه معیشتی . دوستم با اینکه تقریبا وضع مالی بهتری نسبت به من داره یارانه معیشتی دولت رو دریافت کرده بود و من نه. البته من انتظاری هم نداشتم و خیلی هم مشتاق نیستم به پیگیری و دریافتش. نگاه من نسبت به این موضوع از زاویه عدالت بود و معتقد بودم باید افرادی که کم برخوردارتر هستن سهم بیشتری از موضوع بنزین و یارانه دریافتیش داشته باشن و افرادی که وضع مالیشون بهتر هست هم قاعدتا نیازی به این یارانه ندارن و نباید بهشون داده بشه. در مقابل دوستم معتقد به مساوات (برابری) بود و حرفش این بود که استفاده برابر از سهمیه بنزین و دریافت این یارانه حق همه است و همه باید دریافت کنن.در مقابل اما نظر من این بود که هدف حاکمیت در حقیقت باید این باشه که تلاش کنه توان اقتصادی سایر اقشار جامعه بالاتر بره و سهم بیشتری از بیت المال داشته باشن. الان که دارم این مطلب رو مینویسم ذهنم درگیر این بود که واقعا باید توی بهره مندی مردم از منابع و درآمد کشور باید مساوات رو رعایت کرد یا عدالت رو؟
پی نوشت:
-اینکه دولت توان اجرای عدالت رو داره یا نداره موضوع بحث من و این یادداشت نیست. از جنبه جامعه شناسی و اجتماعی صرفا به این موضوع نگاه میکنم که آیا باید دنبال عدالت باشیم یا مساوات؟
درباره این سایت